Rycerstwo w Średniowieczu

Rycerze w Średniowieczu

Jeśli chodzi o Średniowiecze, to najbardziej widowiskową warstwą społeczną, którą interesuje się większość ludzi - jest rycerstwo.

Sama droga do rycerstwa odbywała się różnymi sposobami np. jeśli pochodziło się z rodziny rycerskiej i matki szlachcianki droga była bardzo uproszczona: po prostu dziedziczyło się tytuł rycerza.
Nie oznaczało to, że niższe warstwy społeczne były przekreślane np. chłopstwo. Rycerzem mogło się zostać poprzez akt nobilitacji w czasie np. ważniejszej bitwy lub za liczne zasługi w tej bitwie. Przed samą bitwą był taki częsty zwyczaj - akt pasowania na rycerza. Miało to na celu zwiększenie morali w rycerstwie, aby rycerstwo bardziej ochoczo walczyło.

Akt pasowania był jednoznaczny z włączeniem do warstwy szlacheckiej (tak zwane złote ostrogi). Aktu pasowania mógł dokonać król, biskup, lub rycerz pasowany. Większość rycerstwa była zwykłego pochodzenia, nie szlacheckiego, zostając często zwykłymi giermkami, ponieważ samo pasowanie było dość kosztowną sprawą: trzeba było dać dary na kościół, ugościć odpowiednio gości wydając ucztę, nabyć odpowiednie szaty itd. a nie każdego było na to stać.

Podczas uroczystości nadania tytułu szlacheckiego rycerz wybierał sobie herb lub taki herb zostawał mu przydzielany. Sama szlachta rozróżniała tych, którzy są już od dawna, od wielu pokoleń szlachcicami oraz tych świeżo mianowanych.

Jeśli chodzi o status giermka - był to normalny rycerz bez tytułu szlacheckiego (bez posiadania złotych ostróg - symbolu szlachectwa). Giermek nie oporządzał koni przed ważną bitwą (jak to się powszechnie uważa), od tego byli knechci lub pachoły.