Mennonici

Mennonici

Była to ludność pochodzenia Holenderskiego, wyznania chrześcijańskiego, zaliczanego bardziej do odmiany protestantyzmu.
W wyniku licznych prześladowań część wspólnoty opuściła Holandię szukając bardziej tolerancyjnych państw w Europie. Taki azyl otrzymali na ziemiach polskich w drugiej połowie XVI wieku na żuławach, W Dolinie Dolnej Wisły oraz w Kazuniu koło Warszawy.

Była to ludność bardzo pracowita, zajmująca się głównie rolnictwem. Przy tym osuszali bagna, budowali wały przeciwpowodziowe. Wały te do dziś możemy podziwiać, usytuowane są wzdłuż Rzeki Wisły.

Byli też bardzo religijni. Uważali Biblię za świętość, wyznawali, że jej wartościami należy kierować się w życiu.

W Polsce Mennonici mogli rozwijać i pielęgnować swoje tradycję, mogli zamieszkiwać nasze ziemie i czerpać zyski ze swojej pracy, lecz nie mieli prawa do wykupu ziem na własność.

Po pierwszym rozbiorze Polski, w roku 1772 musieli emigrować, uciekając przed militaryzmem Pruskim (nie uznawali oni służby wojskowej). Część wyemigrowała do Ameryki Północnej, część do Rosji.
Pozostali Mennonici, którzy nie wyemigrowali, w zaborze Pruskim ulegli germanizacji (sprzyjało temu podobieństwo języków niderlandzkiego i niemieckiego).

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w okresie dwudziestolecia międzywojennego w Polsce znajdowało się sześć gmin mennonickich.

Mennonici pod koniec drugiej wojny światowej musieli opuścić tereny Żuław z powodu zbliżającej się Armi Czerwonej. Reszta została wysiedlona do Niemiec.

Mennonici pozostawili po sobie ciekawa kulturę materialną: zadbane wioski, czyste chałupy oraz liczne cmentarze o bardzo ciekawej kulturze nagrobkowej .Niektóre zbory (kościoły) po wojnie przejął kościół katolicki, np. Kościół w Wielkim Lubieniu.

Na terenie Gminy Dragacz do dziś zachowało się około 50 budowli pomennonickich oraz 6 cmentarzy.

Jako ciekawostkę można dodać, że matka piosenkarki Anny German była pochodzenia menonickiego.

Zobacz więcej zdjęć